วันจันทร์ที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2553

น่าเศร้าที่เขาเป็นครู

ผมก็กำลังเรียนอยู่ ผมก็เห็นหมดแล้วซึ่ง โถ่ๆ

*แก่งแย่งแข่งขันชิงชันผลงาน

มีทุกแวดวงการต่างประชันสู้

มิเว้นแม้กระทั่งวงการของครู

ครูไม่สอนหนูครูทำแต่งาน


งานของครูคืออะไรกันแน่หนอ โถ่ๆ ยับเยินแน่หนอ มันช่างเป็นภาพที่น่าเศร้า

ยามฉันทุกข์

โอหนอหนอหนอ หนอ

ฉันอยู่อยู่เพื่อสุขแท้      เพื่อนเอย
แสวงหาอยู่ดั่งเคย        สุขล้ำ
แม้นหาบ่เห็นสุขเลย     ทุกข์นัก
เสียจริตจิตช้ำ             กู่ร้องฟูมฟาย


เพื่อน....โอเพื่อนเพื่อนทั้งหลายช่วยด้วย     แสนจะทุกข์ระทวยทั้งหมดสิ้น
          เหมือนฉันอยู่กลางกองอาจิณ        อยากให้ผืนแผ่นดินสูบฉังลงไป


ว.วเนจร

วันอังคารที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2553

สหายพิจารณาดูเถิด

สหายเอ๋ย นับพันนับร้อยปีมานานนมแล้ว มีปราชญ์ ผู้หนึ่ง นามขงจื้อ ท่านผู้นี้ได้
สั่งสอน ให้รู้ถึง ความกตัญญู  และ ก็มีผู้ลุ แล้ว ในโลกอันหลายระดับก็สั่งสอนกันมาเช่นนี้ เช่นกัน
เรา แม้น จะกตัญญู ก็เพียงเท่าใดกัน จงคิดดูเถิด
สมัยโบราณกาล แม้ น้ำให้ดื่มเพียงขันก็ถือเป็นบุญคุณอันยิ่งใหญ่เสีย เท่าชีวิตทดแทนแล้ว ท่าน
ท่านจงคิดดูเถิด สหาย
วัฒนธรรม จารีต ประเพณี ศีลธรรม ต่างๆๆนานา..... เหลวไหล สิ้นดี  อย่าเอามันมาเป็นกรอบ เถิด
กรอบ อันใดก็ลองวิเคราะห์ ตามวิจารณญาณเอาเถิด ตามท่านวิเคาระห์เถิด หากท่านไม่แจ่มแจ้ง  ก็ไม่สามารถช่วยอันใดได้ดอกท่าน ท่านแยกแยะดูเถิด

ครูฉันสอนดีดี
แล้วพวกอี..ก็มากวน
ครูฉันเลยต้องด่วน
ด่วนหนีจากไปจากฉัน

สหายจงคิดเถิด
ครูฉันเลิศดีปานไหน
ทุ่มเทสั่งสอนให้
ให้เรานี้เป็นผู้คน

ฉันนี้แสนสลด
เรื่องปรากฏมาเช่นนี้
สุดแสนเลวสิ้นดี
พวกอัปปรีทำ ครู กู

ปลงเถิดท่านครูบอก
พวกนอกคอกอย่าไปสน
ผมเสียความรู้สึกจน
จนว้าวุ่นใน อุรา

ผมขอระบายเถิดท่าน ท่านอย่า คิดเป็นอื่นเลย ผมเครารพท่านนัก
                                                                                    ด้วยความเคารพ  กัมปนาท แสงตันชัย ต.