สหายเอ๋ย นับพันนับร้อยปีมานานนมแล้ว มีปราชญ์ ผู้หนึ่ง นามขงจื้อ ท่านผู้นี้ได้
สั่งสอน ให้รู้ถึง ความกตัญญู และ ก็มีผู้ลุ แล้ว ในโลกอันหลายระดับก็สั่งสอนกันมาเช่นนี้ เช่นกัน
เรา แม้น จะกตัญญู ก็เพียงเท่าใดกัน จงคิดดูเถิด
สมัยโบราณกาล แม้ น้ำให้ดื่มเพียงขันก็ถือเป็นบุญคุณอันยิ่งใหญ่เสีย เท่าชีวิตทดแทนแล้ว ท่าน
ท่านจงคิดดูเถิด สหาย
วัฒนธรรม จารีต ประเพณี ศีลธรรม ต่างๆๆนานา..... เหลวไหล สิ้นดี อย่าเอามันมาเป็นกรอบ เถิด
กรอบ อันใดก็ลองวิเคราะห์ ตามวิจารณญาณเอาเถิด ตามท่านวิเคาระห์เถิด หากท่านไม่แจ่มแจ้ง ก็ไม่สามารถช่วยอันใดได้ดอกท่าน ท่านแยกแยะดูเถิด
ครูฉันสอนดีดี
แล้วพวกอี..ก็มากวน
ครูฉันเลยต้องด่วน
ด่วนหนีจากไปจากฉัน
สหายจงคิดเถิด
ครูฉันเลิศดีปานไหน
ทุ่มเทสั่งสอนให้
ให้เรานี้เป็นผู้คน
ฉันนี้แสนสลด
เรื่องปรากฏมาเช่นนี้
สุดแสนเลวสิ้นดี
พวกอัปปรีทำ ครู กู
ปลงเถิดท่านครูบอก
พวกนอกคอกอย่าไปสน
ผมเสียความรู้สึกจน
จนว้าวุ่นใน อุรา
ผมขอระบายเถิดท่าน ท่านอย่า คิดเป็นอื่นเลย ผมเครารพท่านนัก
ด้วยความเคารพ กัมปนาท แสงตันชัย ต.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น