อย่าโทษไท่ท้าว เทวดา
อย่าโทษสถานภูผา ผ่านกว้าง
อย่าโทษหมู่วงศา ญาติมิตร
โทษแต่กรรมเราสร้าง ส่อให้เห็นเอง
อย่าโทษสถานภูผา ผ่านกว้าง
อย่าโทษหมู่วงศา ญาติมิตร
โทษแต่กรรมเราสร้าง ส่อให้เห็นเอง
คำประพันธืนี้ ค่อนข้างแต่งออกมาได้สวย และมีความหมายดี
ผมมักใช้คำประพันธ์นี้ประโลมใจ ยามทุกข์ใจและสิ้นหวัง
นี่ คือโคลง สี่สุภาพ ชื่อเรื่อง เกิดที่ตนเป็นที่ตน
ตอบลบ